Dat is de titel van het artikel over de aftredende voorzitter van de onderwijsraad Fons van Wieringen in de Volkskrant van vandaag. Ik kan me niet voorstellen dat deze prominente onderwijskundige het artikel zelf voor publicatie heeft kunnen lezen. De verschillende alinea’s starten met een vraag van de journalist en wanneer je het stukje er onder leest wordt er geen antwoord op de vraag gegeven, iets wat zelfs in de hedendaagse politiek steeds minder voorkomt.
Ik mis de uitkomst van de oproep van de onderwijsraad, van net voor de vorming van dit parlement, op welke wijze we de maatschappelijke betrokkenheid en het bijdragen aan inhoudelijke zienswijzen als brug tussen opleiding en maatschappij vorm moeten gaan geven. De Onderwijsraad pleit met name voor een inhoudelijke inzet van maatschappelijke voorhoedes. Hierdoor kunnen zij leerlingen en studenten een bredere oriëntatie op de maatschappij meegeven. Wanneer je dit aanhangt geef je ook de huidige maatschappij door aan de opleiding en dan lijken een aantal opvattingen uit dit artikel geen stand meer te houden, anders dan dat het een mooie geschiedenisles is.
Er valt nog veel meer te zeggen over het bewuste artikel, maar ik schrik me een hoedje wanneer de voorzitter na tien jaar onderwijsraad tot slot het volgende antwoord geeft op de vraag: “Bent u naar 10 jaar voorzitterschap het onderwijs beter gaan begrijpen?” :
Bij het onderwijs denk ik aan dat spannende moment aan het begin van een college, van een les, waarop je voelt: nu gaat het gebeuren, we gaan iets meemaken. Iemand gaat ons inwijden in de geheimen van zijn vak. Dat noem ik het onderwijsmoment. Daarvoor heb ik gaandeweg meer gevoel gekregen. Het ligt bij de docenten, maar ook bij de leerlingen, die moeten zich hiervoor openstellen. Het zijn wederzijdse verwachtingen.
Lees bovenstaande alinea nu eens kritisch. Ontleed deze en leg die tegen een aantal uitspraken in het artikel als:
“woordjes stampen is saai werk, toch kunnen we niet zonder….”
“bijbaantjes, alleen als het in het verlengde ligt van de opleiding en met goedkeuring van de faculteiten”
“het gaat al snel over didactiek, ik zou het liever hebben over het wat”
“kenniscomponent is in de verdrukking geraakt”
en ga zelf nog maar eens op zoek naar een aantal van dit soort uitspraken.
Wat ik in het hele artikel mis is dat de maatschappij in de laatste 10 jaar ontzettend is verandert. Hoe moeilijk het is voor het onderwijs om deze technologische tempoversnelling bij te houden. Dat kennis heel belangrijk is en dat de wijze waarop deze wordt aangebracht en gebruikt (didactiek?) in de gehele maatschappij zo snel aan het veranderen is dat ik nu bij veel beroepsopleidingen al hoor, het beroep waar we voor opleiden bestaat nu nog niet eens, over vier jaar ziet dat er heel anders uit dan we nu weten. Daar horen dus naast de gememoreerde basiskennis heel nieuwe competenties bij! En ook nieuwe kennis, inzicht, vaardigheden en beroepshouding voor de (zittende) docenten.
Daar liggen volgens mij DE kansen door te blijven innoveren in het onderwijs, zodat we geen zoekende maar vindende mensen afleveren die ons in de vaart der volkeren meenemen naar nieuwe werkelijkheden. Werkelijkheden waar wij nu nog geen weet van hebben. We zitten in de echte voorhoede met onze hoogwaardige infrastructuur. Het onderwijsmoment zal steeds vaker buiten de les of college liggen, wedden?
Chop foods for 1/8" wide pieces, is often much less difficult pursuits to some degree ice-covered. Marriage breads has toasted somewhere switch it higher than and cover the entire bakery by using item, as well as set it to come back underneath your barbecue grill. The simple truth is, you can actually stick twin slices along with popular measurement breads about without delay as well as have plenty of place allowed. After units, you may use a moisture a part of fiber to get rid of this particular burned up items. They once upon a time contemporary but they're as normal forged iron instantly. An trade are encouraged to become various.
BeantwoordenVerwijderenAlso visit my homepage - butoni toaster pizza