woensdag 20 april 2011

Verleid ons Marja

Leon Abbink
Teamcoördinator & Programmaleider Netwerkschool
ROC van Twente


Verleid ons Marja,

Verliefd worden wil ik, impel stimpel stapelverliefd. Ken je dat gevoel van verliefdheid? Dat je zonder voorwaarden en regels een meisje ontmoet waar je compleet voor wil gaan? Die eerste blik, de eerste zoen, vlinders overal….een heerlijk gevoel. Hou die gedachte vast!

Je ontmoet haar in een omgeving die uitdaagt, een festival een bar of een verjaardag. Daar staat ze en je weet het vanuit jouw intuïtie, jullie horen bij elkaar. Je stapt wat onzeker op haar af en stamelt de eerste woorden. En op dat moment zegt ze tegen je: ” Voordat wij verder gaan en een eerste zoen wisselen, laten wij even een aantal afspraken maken om de kwaliteit en uitdaging van onze relatie te bevorderen. Laten wij afspreken dat wij in het eerste jaar tenminste 1000 uur aan onze relatie besteden, waarvan je in ieder geval 750 uur thuis bent, bij mij.” Huh?

Een goede relatie is gebaseerd op liefde en vertrouwen. Universele waardes om te streven naar schoonheid en balans. Er zijn weliswaar relaties waarbij op voorhand de tijdsduur en de bekostiging worden afgesproken, maar laten wij die kant niet op gaan.

Op 20 april 2011 wordt het actieplan “Focus op Vakmanschap 2011-2015” in de kamer behandeld. Het actieplan dat de komende vier jaar het MBO op orde moet zien te krijgen. Daarin worden bijzondere maatregelen voorgesteld. Voor de context zou u het hele actieplan moeten lezen, maar hier licht ik er drie uit.

Ten eerste de ophoging van het aantal te verzorgen uren onderwijs en het maximale BPV deel (heel vrolijk staat er “tenminste”, maar dat is andersom geredeneerd). De verzwaring van uren zal in de huidige cultuur van het beroepsonderwijs een effect hebben die zijn weerga niet kent. De focus ligt bij deze maatregel op het vakmanschap van de accountant. Gewichtige dossiervorming op basis van Excel documenten zullen overhandigd moeten worden. De overheid is in dit geval geen “stakeholder” van het onderwijs, maar “stickholder”. Deze “stickholder” zal niet hameren op tevredenheid, vertrouwen en wederzijds respect. De “stick” wordt in het hoenderhok van de cijfers geworpen. Teams worden weer gestuurd op uren en niet op resultaten. Het is een gemiste kans om nu te investeren in structuur, terwijl de kracht zou moeten liggen om energie te steken in de cultuur.

Een ander onderdeel uit het plan dat nog wel eens verkeerd uit zou kunnen pakken is de intensivering op het eerste jaar van een vierjarige opleiding. Met als kolderieke doelstelling om de opleiding te verkorten tot drie jaar. Dit gaat voorbij aan flexibiliteit en maatwerk voor onze studenten. Al deze prachtige individuen in de fase van puberteit en jongvolwassenheid hebben behoefte aan een persoonlijke aanpak. Dat laat zich niet in een format drukken. Het verhaal van de intensieve veeteelt duikt op. Worden deze studenten de plofkippen van het 2e decennium van deze eeuw? Worden het de ganzen uit de Dordogne voor de foie gras? De methode om dieren te snel te laten groeien om te besparen op voedsel en eerder geld te vangen voor het product heeft in de veehouderij tot een andere cultuur geleid. Nu duurzaamheid, ecologisch en biologisch de toverwoorden zijn, gaat het onderwijs nu juist de andere kant op ontwikkelen?

En als laatste ICT. Het woord (het is inmiddels een woord geworden) wordt niet in het actieplan genoemd. Als het actieplan uitgaat van een vanzelfsprekendheid van de inzet van ICT binnen het beroepsonderwijs, dan kan het actieplan weer terug naar de ontwerptafel. Het is geen vanzelfsprekendheid en zonder focus zal het ook nooit een vanzelfsprekendheid worden. ICT is nog niet in de cultuur van de ROC’s geworteld. Niet zo gek, want het grootste deel van het onderwijspersoneel bestaat uit pre-pensionado’s zonder aangeboren digitale aanleg. Onze studenten vliegen door de digitale wereld en laten de docenten in de grot van Plato achter. Zonder duidelijke steun op dit specifieke gebied van onze wetgevers zal het onderwijs in dezelfde grot terecht komen, starend naar de schaduwen van de nieuwe wereld.

Het beeld van Harry Potter doemt ineens op. Strijdend voor het goede wordt hij telkens belaagd door dementors die proberen om zijn ziel uit hem te zuigen. De regels uit het beleidsplan zweven als dementors om het grote goed van onze kennisindustrie….het onderwijs. Laten wij hopen dat er nog magie bestaat om deze ontwikkelingen af te wenden en ons te richten op het goede. Vertrouwen in elkaar.

Is er dan nog hoop? Ja hoor. Vooropgesteld een vaste loyaliteit aan onze overheid, onze werkgevers en onze leidinggevenden. Samen moeten wij eruit komen, anders moeten wij echt wat anders gaan doen in een andere branche. Er is hoop omdat rebelsheid en ondernemerschap ons bijstaan in de queeste voor goed onderwijs. Net zoals Harry wordt begeleid door Ron en Hermelien zijn er ook in het onderwijs kompanen die ons helpen. Ook met deze opdracht zullen wij ons redden.

Maar er is hoop. Er zijn vijf verleidelijke vrouwen in Nederland die ons zwoel toelachen en een knipoog toeschieten. Het zijn de vijf Netwerkscholen. Het is een school waarop je verliefd kunt worden, gewoon omdat het mag. Omdat ze de ruimte en het vertrouwen geven aan het onderwijs dat het anders kan. Deze vrouwen zijn door Marja van Bijsterveldt in september 2009 losgelaten in het land en ze hebben allemaal een partner gevonden. Het is ontwikkeld door het innovatieplatform waarin Alexander Rinnooy Kan (citaat “Wie denkt dat kennis duur is, weet niet wat domheid kost” red.) de leiding heeft. Deze Netwerkscholen proberen de cultuur van het onderwijs te veranderen zodat er een duurzame organisatie gaat bloeien. Waarbij ICT expliciet wordt genoemd en geen vanzelfsprekendheid is!

Laten wij hopen dat deze netwerkscholen (waarschijnlijk laatste innovatie van de komende jaren) het tegendeel zullen bewijzen van het beleid van onze regering. Laten wij hopen dat de 20ste tegengeluiden klinken in Den Haag. Laten wij hopen dat deze mooie vrouwen onze regering uitdagen om alsnog eens te kijken naar het actieplan. Laat het dan geen nieuwe beleidsnotitie worden , maar een verleidnotitie.

Verleid ons!

twitter.com/leonabbink

1 opmerking:

  1. En weer krijgen docenten de schuld van het achterblijven van ICT in het onderwijs. Verwachten wij van docenten dat zij ’s avonds en in het weekend digitaal lesmateriaal ontwikkelen en dit gratis beschikbaar stellen op Wikiwijs? Ter relativering; commerciële e-learning bedrijven vragen voor een elektronische les van een uur € 18.000.

    Ik vind de eis van 1000 uur onderwijstijd uit het Actieplan MBO een goede zaak. ROC’s worden gedwongen weer te investeren in het primaire proces: in plaats van veel stages, meer lessen. Ook het Actieplan LeerKracht zal een impuls geven aan de kwaliteit van het MBO. ROC’s worden gedwongen te investeren in gekwalificeerde docenten. Met het Actieplan LeerKracht zijn miljoenen euro’s beschikbaar voor een salarismix met meer docenten in LC en LD functies.

    Een groot manco aan de ‘focus op vakmanschap’ blijft het Kwalificatiedossier. Een papierwinkel waarin eindtermen zijn vervangen door competenties. Niemand weet meer welke kennis in het MBO wordt overgedragen.

    BeantwoordenVerwijderen